- εμπειριοκριτικισμός
- Γερμανική φιλοσοφική θεωρία, της οποίας κύριοι εκπρόσωποι υπήρξαν ο Αβενάριος και ο Μαχ. Η θεωρία αυτή δέχεται ως σκοπό της γνωσιολογίας την αποκατάσταση της καθαρής εμπειρίας, απαλλαγμένης από κάθε μεταφυσική αντίληψη.
Απομακρύνεται, συνεπώς, από τις κατηγορίες της μηχανιστικής αντίληψης, που μπορεί να συναντήσει κανείς στην καντιανή Κριτική, και αναφέρεται, όπως γράφει ο Αβενάριος, κατευθείαν στα πράγματα, δηλαδή στις διάφορες καταστάσεις των στοιχειακών συνόλων (ή αισθήσεις) που μεταβάλλονται ανάλογα με τη βιολογική τους σχέση προς το περιβάλλον. Ο ε. είχε σημαντική επίδραση στην ευρωπαϊκή επιστημονική σκέψη των αρχών του 20ού αι. και οδήγησε, μέσω του Κύκλου της Βιέννης, στη διαμόρφωση του νεοθετικισμού. Αυστηρή κριτική στον ε. άσκησε ο Λένιν με το έργο του Υλισμός και εμπειριοκριτικισμός (1908), όπου επεσήμανε τα ιδεαλιστικά κατάλοιπα που περιέχει η θεωρία αυτή.
* * *ο (ή εμπειρική κυριαρχία)θεωρία που επικρίνει έντονα την αξία τής επιστήμης.
Dictionary of Greek. 2013.